Nazwa zaburzenia pochodzi od austriackiego pediatry Hansa Aspergera, który jako pierwszy opisał jego objawy w 1944 roku. Osoby z ZA często mają problemy z koordynacją ruchową i mogą wykazywać nietypowe reakcje na bodźce sensoryczne.

Mimo tych wyzwań, osoby z ZA zwykle mają przeciętną lub ponadprzeciętną inteligencję i mogą osiągać sukcesy w obszarach, które ich szczególnie interesują.

Rozpoznanie zespołu Aspergera opiera się na obserwacji zachowań oraz wywiadzie z pacjentem i jego rodziną, a skuteczne leczenie obejmuje terapię behawioralną, wsparcie psychologiczne oraz interwencje edukacyjne, które pomagają rozwijać umiejętności społeczne i komunikacyjne.